Gaiwan albo (I Can't Get No) Satisfaction

I znowu "ciąg dalszy" tym razem eksperymentu z gaiwanem z wcześniejszego wpisu.  Szkliwienie. Oba spróbowałem potraktować inaczej.

1. Szkliwo popiołowe. Nie jest to może najbardziej tradycyjna polewa czyt. bez smoków i znaków pomyślności ale akurat to nie przeszło mi nawet przez głowę. Chociaż kto wie ...

120 ml

2. Biały półmat.

150 ml

O ile jestem zadowolony z ich wyglądu o tyle problemy zaczynają się podczas używania. 

Zbyt głęboko osadzona pokrywka nie jest wygodna podczas manipulacji.
Za mały jest też łuk przy górnej krawędzi -z lekko uchyloną pokrywką  herbata nie wylewa się idealnie. Cóż "pierwsze koty za płoty".  Wiele się nauczyłem i  nie mam na razie zamiaru odpuszczać dalszych prób. cdn.
Więcej satysfakcji dały mi ( i mam nadzieję także nowemu właścicielowi jednego z nich) ostatnie shiboridashi.

w toku 2

300 ml kyusu/ 150 ml yunomi

czyli rzecz z poprzedniego postu już skończona . Wzbogacona jeszcze o yuzamshi - naczynie do studzenia  wody i czarkę.

i tzw. detal

Toshiko Takaezu (1922-2011)

Nie była większa od niektórych swoich prac a jednak była jedną z najbardziej wpływowych kobiet w ceramicznym świecie. Nie tylko dla mnie.

Taką ją zapamiętałem. Druga połowa lat 90, czarno-białe zdjęcie starszej pani w Ceramics Monthly. Pokazuje jak podsusza toczoną formę. Zamiast poczekać by podeschła i można było podtoczyć doklejony wałek robi w niej małe ognisko z gazet. Wariatka. Zaraźliwa. Mam palnik, elektryczną opalarkę a mimo to wciąż robię sobie taką płonącą prasówkę. I wtedy myślę o niej.

“In my life I see no difference between making pots, cooking, and growing vegetables.They are all so related.However there is a need for me to work in clay.It is so gratifying and I get so much joy from it, and it gives me many answers in my life"

Słynie z prawie całkowicie zamkniętych form, praktycznie nieużywalnych ale każdą sesję zaczynała ponoć od wytoczenia czarek na herbatę.

zdjęcia pochodzą ze strony Toshiko Takaezu: the earth in bloom